In de Pireneeen

Vrijdag 29 mei vertrokken richting Marciac daar hebben we even het stadje en de lokale kerk bekeken, iedere kerk op onze route heeft wel iets bijzonders. Deze kerk heeft een geheel gebeelhouwd altaar,deze schijnt te behoren tot het nationale erfgoed. Doorgereden naar Montesquieu we gingen daar op zoek naar een restaurantje,( want verder op route was er niets) voor een plat de jour. Want al dat gesjouw op de fiets maakt hongerig.
We zagen wel een aftands restaurantje of iets wat het in het verleden mocht zijn geweest, alles zat dicht we dachten dat is niets. Navraag gedaan bij de bevolking deze stuurden ons daar toch naar toe met de toevoeging "Dernier Dernier" wij terug en we zien daar in een steeg naast dit aftandse restaurant een tafel en wat stoeltjes staan. Maar even kijken dus er stond een deur open onze monden vielen open van verbazing, een grote gezellig ingericht ruimte was geheel bezet met lunchende mensen. Wij zochten een plaatsje, rondom ons heen werd alleen maar Engels gesproken, waar kwamen die Engelsen toch vandaan in dit verder naar het leek uitgestorven dorp. Maar goed wij hebben daar heerlijk gegeten een 4 sterren maaltijd en de karaf wijn afgeslagen ook al behoorde deze tot de plat de jour, we moesten het leek ons niet verstandig we moesten immers nog door naar Marciac. Buiten onderweg naar onze fietsen werden we aangesproken door een mevrouw die vroeg of we Nederlanders waren, dit beamende vertelde deze mevrouw, dat zij een half jaar in Geldrop woont en een halfjaar in Frankrijk zij heeft een een Vijgenboomgaard van 21 hectare! Ongelooflijk toch, Nederlanders die vijgen kweken in Frankrijk. Wij vroegen haar waar al die Engelsen toch vandaan kwamen, mevrouw vertelde ons dat deze Engelsen hier wonen, het schijnt zo te zijn dat deze streek vroeger Engels gebied is geweest. En zich hierdoor aangetrokken te voelen om zich daar te vestigen. Na afloop van ons gesprek doorgereden naar Marciac, we hebben er een Gite gevonden Le Grenier, Rue Saint Jean, we werden er allerhartelijkst ontvangen door de eigenaren van deze sfeervolle Gite er waren nog twee gasten twee Fransen, een meneer en een mevrouw het was geen stel beiden waren onafhankelijk van elkaar hier aangekomen, later troffen we elkaar in het centrum van deze plaats en hebben we iets gedronken de Fransman afkomstig van Marseille vertelde ons dat zijn Opa Nederlander was en afkomstig was van Maastricht. Ik vroeg naar zijn achternaam deze is Bexks , hij was zelf nog nooit naar Maastricht geweest zijn kinderen wel wij vertelde hem dat het een mooie stad is dat hij deze zeker eens aan moet doen. De eigenaar van de Gite bood ons een gedistilleerd drankje aan gemaakt van het residu van geperste druiven (Gemaakt door zijn broer) onze haren gingen ervan overeind staan zo sterk! Volgende morgen zaterdag 30 mei, vroeg vertrokken richting Lectar onderweg in Maubouquet koffie gedronken aan de bar, het leek wel of de gehele setting van Allo, Allo, daar aanwezig was (leuk) doorgereden naar Lescar daar een Gite gevonden er was al een Fransman Jean Louis, na dat we onze bagage op onze bedden hadden gedeponeerd kwamen er nog twee jongens aan, twee studenten die bij elkaar in de klas zitten, de ene stelde zich voor zijn naam was Azdjan hij kwam uit Mongolië de andere een lange blonde jongen zijn naam was Paul en hij kwam uit Zuid-Afrika (beiden studeerden een half jaar in Frankrijk) wij vertelden dat we uit Nederland kwamen, Paul zij toen " oh wat bije goed dan kan ik lekker praet met jullie" wij dat we dat ook erg leuk vonden, onderwijl zagen wij dat Adzjan ogen als schoteltjes had gekregen en met zijn handen in het haar zat uitroepende Oah, Oah, hij zag eruit als jackie Chen in zijn hoogtij dagen. Hij vertelde dat hij het raar vond zijn klasgenoot zo raar te horen praten. Na onze uitleg vond hij het prachtig en wilde er alles van weten. Na een gezellige avond met elkaar waarbij onze Franse Jean Louis die een zeer gelovig Katholiek bleek te zijn, ons uitleg gaf over het bidden van de rozenkrans iets dat hij twee maal per dag deed ook tijdens het lopen naar Santiago. De volgende dag vertrokken richting Oloron Ste. Marie.