Veilig aangekomen St. Jean-Pied-de-Port
Door: Ella en Harry
Blijf op de hoogte en volg Ella en Harry
02 Juni 2015 | Frankrijk, Saint-Agnan-en-Vercors
Zondagmorgen vertrokken richting Oloron-Ste-Marie.
Met goede moed aan het eerste traject door de Pireneeen begonnen, wat een rustige dag leek te worden dat werd het dus niet, halverwege in een dorp stonden omleidingsborden navraag in het dorp gedaan deze vertelden ons dat we beter een omliggende landweg konden nemen. Na een lange klim kwamen we daar aan maar uit deze weg kwamen wielrijders en deze adviseerden ons om met onze bagage niet deze weg te nemen te gevaarlijk.
Ik vroeg of ze wisten dat we niet lopend langs de wefafzettingen onze weg konden.
Nee vertelden ze ons de weg langs de berg was ingestort en moest opnieuw opgebouwd worden. Ze adviseerden ons om toch de officiële omleiding te nemen. Met de smoor in deden we dat, na een mooie afdaling van de klim die we ervoor hadden gemaakt begonnen we aan de omleiding eerst stonden er nog borden maar op een gegeven moment niets meer, onze kaart maakte ons niets duidelijk verkeer zagen we niet, en het was ook allemaal klimmen op een geven moment een auto aangehouden maar deze automobilist liet blijken het niet te weten. Doorgereden andere auto aangehouden die zij dat we helemaal verkeerd zaten en toch moesten proberen richting afsluiting te rijden. We hadden het helemaal gehad. We namen het besluit (met de moed der wanhoop ) al staat de hele Franse Gendarmerie klaar om ons terug te sturen we gaan niet meer van onze geplande route af. Weer dezelfde route gereden maar nu door naar het punt waar de weg, weg was. De boel was kompleet dicht gezet met kranen en vrachtwagens. En inderdaad er lag een gapend gat, waar eerst een weg had gelegen. Na enige observatie, zagen we dat het mogelijk moest zijn om langs een steile bosrand aan overzijde te kunnen komen. Na het nodige sjouwwerk met onze fietsen en bagage stonden we aan de andere zijde. Wat waren we blij! en vervolgden onze weg naar Oloron Ste-Marie en kwamen daar na wat een rustige trip moest worden keikapot en twintig klauter kilometers te ver aan. we konden de trap in onze Gite aldaar, bijna niet meer opkomen. Maar we waren er, na een lekkere douche nog even aan de gezamenlijke tafel gezeten er waren drie Spanjaarden een Duitser en Fransen ook onze mongool en ZuidAfrkaan kwamen ook nog binnen vallen, en alles zat door elkaar te kletsen, mooi die mengelmoes. Volgende dag vertrokken richting St. Jean-Pied-de-Port. Onderweg een ouder echtpaar uit Antwerpen gesproken deze maakten al zo,n twintig jaar tochten door de Pireneeen en de heer van dit echtpaar vertelde mij dat wanneer je hier in het Baskengebied de mensen begroet met het woord Agoer het ijs al snel gebroken is. Wij gingen even rusten en iets drinken bij een lokaal café , ik begroete de serveerster met het woord Agoer, de serveerster was daar duidelijk blij verrast door. De Antwerpse mevrouw die op enige afstand van ons een plekje had gevonden. En mijn uitspraak had gehoord kwam naar ons toegelopen, en vertelde dat ik met deze uitspraak wel moesten oppassen want buiten het Baskengebiedde zijn de Spanjaarden daar echt niet van gecharmeerd. ( lief toch van deze mevrouw) maar goed na het nemen van verschillende klimmen en het nemen van onze eerste echte col. Van 6 km met een steigingspercentage tussen de 7 en 8 procent. Daar zagen we erg tegenop maar deze viel ons mee, je kunt wel merken dat we nodige kilometers in de benen hebben gekregen. We hebben een hotel genomen 15 km voor we op onze bestemming waren i.v.m. Het dreigende omslaan van het weer. En in de Pireneeen wordt je dan aangeraden niet door te gaan. Vandaag het laatste stuk naar St.Jean-Pied-de-port. Gereden we zijn gelijk naar een Gite la Compastella gegaan, we hebben alle bagage waar we van dachten dat we die op onze tocht door Spanje niet meer nodig hebben op de post gedaan bij elkaar ongeveer 10 kilo. Dat is een mooi gegeven, want morgen gaan we de grens over richting Pamplona en gaan via valcarlos ( karelsdal) ligt in de vallei, waar de legers van Karel de Grote, op hun terugtocht na hun veldslagen tegen de moren, uitrusten. Hier hoorde hij ook de noodoproep (het blazen op een Hoorn) van zijn ridder Roeland.
Maar dit terzijde. We gaan naar een hoogte van 1057 meter en het schijnt een pittig stuk te zijn. We duiken op tijd de kooi in want we willen voor de warmte een eind op weg zijn.
Met goede moed aan het eerste traject door de Pireneeen begonnen, wat een rustige dag leek te worden dat werd het dus niet, halverwege in een dorp stonden omleidingsborden navraag in het dorp gedaan deze vertelden ons dat we beter een omliggende landweg konden nemen. Na een lange klim kwamen we daar aan maar uit deze weg kwamen wielrijders en deze adviseerden ons om met onze bagage niet deze weg te nemen te gevaarlijk.
Ik vroeg of ze wisten dat we niet lopend langs de wefafzettingen onze weg konden.
Nee vertelden ze ons de weg langs de berg was ingestort en moest opnieuw opgebouwd worden. Ze adviseerden ons om toch de officiële omleiding te nemen. Met de smoor in deden we dat, na een mooie afdaling van de klim die we ervoor hadden gemaakt begonnen we aan de omleiding eerst stonden er nog borden maar op een gegeven moment niets meer, onze kaart maakte ons niets duidelijk verkeer zagen we niet, en het was ook allemaal klimmen op een geven moment een auto aangehouden maar deze automobilist liet blijken het niet te weten. Doorgereden andere auto aangehouden die zij dat we helemaal verkeerd zaten en toch moesten proberen richting afsluiting te rijden. We hadden het helemaal gehad. We namen het besluit (met de moed der wanhoop ) al staat de hele Franse Gendarmerie klaar om ons terug te sturen we gaan niet meer van onze geplande route af. Weer dezelfde route gereden maar nu door naar het punt waar de weg, weg was. De boel was kompleet dicht gezet met kranen en vrachtwagens. En inderdaad er lag een gapend gat, waar eerst een weg had gelegen. Na enige observatie, zagen we dat het mogelijk moest zijn om langs een steile bosrand aan overzijde te kunnen komen. Na het nodige sjouwwerk met onze fietsen en bagage stonden we aan de andere zijde. Wat waren we blij! en vervolgden onze weg naar Oloron Ste-Marie en kwamen daar na wat een rustige trip moest worden keikapot en twintig klauter kilometers te ver aan. we konden de trap in onze Gite aldaar, bijna niet meer opkomen. Maar we waren er, na een lekkere douche nog even aan de gezamenlijke tafel gezeten er waren drie Spanjaarden een Duitser en Fransen ook onze mongool en ZuidAfrkaan kwamen ook nog binnen vallen, en alles zat door elkaar te kletsen, mooi die mengelmoes. Volgende dag vertrokken richting St. Jean-Pied-de-Port. Onderweg een ouder echtpaar uit Antwerpen gesproken deze maakten al zo,n twintig jaar tochten door de Pireneeen en de heer van dit echtpaar vertelde mij dat wanneer je hier in het Baskengebied de mensen begroet met het woord Agoer het ijs al snel gebroken is. Wij gingen even rusten en iets drinken bij een lokaal café , ik begroete de serveerster met het woord Agoer, de serveerster was daar duidelijk blij verrast door. De Antwerpse mevrouw die op enige afstand van ons een plekje had gevonden. En mijn uitspraak had gehoord kwam naar ons toegelopen, en vertelde dat ik met deze uitspraak wel moesten oppassen want buiten het Baskengebiedde zijn de Spanjaarden daar echt niet van gecharmeerd. ( lief toch van deze mevrouw) maar goed na het nemen van verschillende klimmen en het nemen van onze eerste echte col. Van 6 km met een steigingspercentage tussen de 7 en 8 procent. Daar zagen we erg tegenop maar deze viel ons mee, je kunt wel merken dat we nodige kilometers in de benen hebben gekregen. We hebben een hotel genomen 15 km voor we op onze bestemming waren i.v.m. Het dreigende omslaan van het weer. En in de Pireneeen wordt je dan aangeraden niet door te gaan. Vandaag het laatste stuk naar St.Jean-Pied-de-port. Gereden we zijn gelijk naar een Gite la Compastella gegaan, we hebben alle bagage waar we van dachten dat we die op onze tocht door Spanje niet meer nodig hebben op de post gedaan bij elkaar ongeveer 10 kilo. Dat is een mooi gegeven, want morgen gaan we de grens over richting Pamplona en gaan via valcarlos ( karelsdal) ligt in de vallei, waar de legers van Karel de Grote, op hun terugtocht na hun veldslagen tegen de moren, uitrusten. Hier hoorde hij ook de noodoproep (het blazen op een Hoorn) van zijn ridder Roeland.
Maar dit terzijde. We gaan naar een hoogte van 1057 meter en het schijnt een pittig stuk te zijn. We duiken op tijd de kooi in want we willen voor de warmte een eind op weg zijn.
-
02 Juni 2015 - 21:27
Huub En Adri:
Hoi Harry en Ella
Leuk om jullie zo te kunnen volgen
Neem een petje (hoed) voor jullie af
Sterkte in de Pireneeen
Groet
Huub en Adri -
02 Juni 2015 - 21:32
Cocky En Ingrid.:
Zo weer een mooi en spannend verhaal!!! Waarschijnlijk nog te weinig woorden om alles over te brengen.
Veel voorspoed en een goed , mooi vervolg gewenst!! Liefs en knuffel van ons!!! -
02 Juni 2015 - 21:34
Plonia:
Succes in Spanje
Ole
-
02 Juni 2015 - 21:59
Mariella:
weer een mooi verslag.....waaghalzen.....tot de volgende app...
Liefs Leon & Mariella -
02 Juni 2015 - 23:46
Annemiek:
Pfffff...wat een spannend verhaal!! In plaats van Ridder Roeland, trompetgeschal van mij!! Chapeau kanjers xxxx miek -
03 Juni 2015 - 21:56
Cocky Van Prooijen:
Jemig wat een verhaal!!! Tegen de kinderen zeggen jullie altijd "voorzichtig", maar zelf de waaghals uithangen!!! ha, ha.
Leuk, al die contacten die jullie onderweg opdoen.
Ook mooie foto's.
Liefs Pieter en Cocky -
05 Juni 2015 - 18:50
Dineke:
Zag ik het goed:jullie zijn in Arles geweest???
het graf van St. Antonius nog gezien?
En? De stoffelijke overschotten aangeraakt?
:-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
